نگاهی به اهمیت عناصر فرهنگ ایرانی در بازی Children of Morta

در شرایطی که انواع و اقسام پنل‌های «تخصصی» (!) با میزانسن چند صندلی و میکروفن برگزار و صرفا جنبه‌های درآمدزایی یک بازی بررسی می‌شود، در این مقاله تلاش شده ره‌یافتی بر تحلیل فرم ایرانی در یک بازی ویدئویی تولید شده در ایران انجام شود؛ گامی شاید - فعلا - کوتاه اما راه‌گشا و قابل اعتنا. بازی Children of Morta روایتی فانتزی از یک خانواده غیرایرانی، با اسامی غیرایرانی و در دنیایی غیرایرانی است اما چطور ممکن است برخی عناصر فرهنگی ایرانی همچنان در آن کار بکنند؟

مطلب کامل را در زومجی بخوانید

آنالیز و بررسی تبر لوایتان، سلاح جدید کریتوس در بازی God of War

تبر لوایتان روی میز آنالیز؛ سلاح جدید خدای جنگ چگونه کا رمی‌کند؟

طراحی یک سلاح در بازی‌های ویدئویی اگر با رویکرد ساده‌انگارانه‌ای پیگیری شود، مواردی را نتیجه می‌دهد که خیلی زود از یاد بازیکن می‌رود اما به کار بردن دقت، ظرافت و حتی وسواس فراوان برای طراحی بی‌نقص یک سلاح، می‌تواند تا مرز فریم‌بندی حرکت آن یا واکنش بدنی شخصیت درون بازی نیز پیش رود. همین باعث می‌شود تا با خواندن نام تبر لوایتان تمام مولفه‌های گیم‌پلی و زیبایی‌شناسی آن در ذهن شما بازسازی شود، دستاوردی مهم و قابل ستایش که همیشه محقق نمی‌شود. اگرچه به عقیده من تبر لوایتان بهترین سلاح تاریخ‌ ویدئوگیم نیست اما قطعا یکی از بهترین‌های چند سال اخیر است و چنین می‌شود که یک تبر ساده از مرز قطع کردن تنه‌ی یک درخت در پرده اول بازی عبور کرده و به چیزی فراتر از آن بدل می‌شود ...

برای مطالعه کامل این مقاله در سایت زومجی، روی این لینک کلیک کنید

نقد و بررسی بازی Blasphemous

سولزگایدن

بازی Blasphemous در دل دنیایی مریض و سادیستی، روایت چندپاره‌اش استعاری و شاعرانه است، پس چه خوب که یادآور دارک‌سولز باشد؟ یا پای نهادن در دل دالان‌های تنگ و تاریک که چه خوب بازآفرینی کسلوانیا باشد؟ ابدا، آنچه بازی Blasphemous را ارزشمند می‌کند، احیای پلتفرمینگ نینجا گایدن است که تنها برای مزه‌دار شدن از چاشنی سولز و کسلوانیا استفاده می‌کند. چشیدن طعم این ترکیب قطعا به تحمل تلخی‌های اندکش می‌ارزد ...

برای مطالعه کامل این نقد و بررسی در سایت زومجی، روی این لینک کلیک کنید

نقد و بررسی بازی Ancestors: The Humankind Odyssey

گام معلق تکامل

Ancestors: The Humankind Odyssey تلاش می‌کند روایتگر تکامل بشر در قالب یک بازی ویدئویی باشد اما ظاهرا به آن‌چه هست، ایمان و به واقعیت برساخته‌ی خودش اعتمادی ندارد، پس برای جبران این خلا، زیر بیرق علم و امر واقعیت می‌رود تا گیم‌پلی پراشکال خود را پشت ظاهرِ – ظاهرا – علمی و واقع‌گرایانه خودش پنهان کند؛ و برای همین تفصیل می‌دهد که نام آن سنگ چیست یا گونه‌ی آن جانور چه نام دارد و از دیگر سوی، بازنمود عملی تمامی این ظواهر را به چند مینی‌گیم ساده و مکانیکی تقلیل می‌دهد که آن‌ها نیز به مرور مفهوم خود را از دست می‌دهند. کدام را باور کنیم؟ فشردن دکمه‌ها برای تکامل بشر یا وعده بازی برای علمی/واقعی بودن را؟ Ancestors The Humankind Odyssey گامی است بلند اما معلق، میان آنچه که می‌خواهد علمی و واقعی باشد و آنچه که سرگرمی و بازی است. درک این تعلیق به تجربه‌ی حداقل یک بار بازی می‌ارزد ...

برای مطالعه کامل این نقد و بررسی در سایت زومجی، روی این لینک کلیک کنید

نقد فیلم Green Book

نقد فیلم Green Book

«مصالحه»

مردی پایین نشین، بدزبان، نیمه‌یاغی، حراف، شکمو و فرصت‌طلب به سبب نیاز مالی ناگزیر به همکاری و هم‌سفری با مردی بالانشین، ادیب، سخن‌ور، ساکت و نوازنده‌ای – ظاهرا - نابغه می‌شود. همین تضادهای رفتاری و اجتماعی، میانه‌ی سفر را پر می‌کند از خرده لحظاتی ناب و گاها کمدی که این دو را به یکدیگر – فقط و فقط - عادت دهد و در انتها عادتِ به خوش نشسته‌ی این دو، بازنمودی از عادت مایِ مخاطب به آنهاست. همین ساده پردازیِ قصه و اجزای آن است که حداقل تماشای فیلم را برایمان کسل‌کننده نمی‌کند. فقط ایضا اگر به همین میزان سرگرمی بسنده کنیم و نه بیشتر، نقد همینجا تمام می‌شود و شما را به سلامت، اما خب بدبختانه همه چیز به همین سادگی نیست. فیلم اصرار زیادی دارد بر ستایش مضمون «ایستادگی و شرافت» در مقابل نژادپرستی – که این روزها مضمونی است نخ‌نما شده و آشنا - و ناگاه دیالوگ «همه چیز به نبوغ نیست، برای تغییر قلب آدم‌ها به شجاعت نیاز است» از دهان شخصیت بیرون می‌زند و خلاصه این ناخنک زدن به شعارهای آب نکشیده سبب می‌شود تا فیلم بخواهد آن را جدی بگیریم اما کج‌فهمی و گاه نفهمی در اجرای این خرده پیرنگ‌هاست که فیلم را بدجوری زمین‌گیر می‌کند.